Έτσι κάπως ένιωσα στην πρώτη μου γνωριμία με τη Φολέγανδρο! Έρωτα με την πρώτη ματιά!

Άγρια, ερωτεύσιμη, ελκυστική!

Ήθελα να την ανακαλύψω… κι έτσι τις επόμενες δύο μέρε την άφησα να με παρασύρει για να μου αποκαλύψει το μυστικό της αποπλάνησης…

 

 

Αυτό το μικρό λιμανάκι με τα αραγμένα ψαροκαΐκα και τη συστάδα από μερικά λευκά κυβόσπιτα που εκτείνονται πίσω από τη μεγάλη παραλία του σε τίποτα δεν προιδεάζει για το τι θα συναντούσα… Κρύβει βέβαια κι αυτό τις εκπλήξεις του, όπως υπέροχους κολπίσκους για ήσυχες βουτιές, αλλά με τη Χώρα δεν συγκρίνεται!

 

Μετά από λίγα χλμ άρχισαν να αχνοφαίνονται τα πρώτα σπιτάκια της και φυσικά η πιο χαρακτηστική φωτογραφία της που απεικονίζεται στις καρτ ποστάλ και στα ταξιδιωτικά sites: ο φιδωτός ανηφορικός δρόμος που ξεκινάει από το τη Πούντα (μια από τις πλατείες της) μέχρι την Παναγιά. Εκεί ψηλά θα με έβρισκε το ίδιο απόγευμα να αγναντεύω το ηλιοβασίλεμα!

 

Είχα επιλέξει για τη διαμονή μου το Blue Sand, ένα ξεχωριστό boutique hotel, χτισμένο πάνω από την Αγκάλη, 10 βήματα δηλαδή από τη πιο διάσημη παραλία του νησιού. Όπως αποδείχτηκε τέλεια επιλογή… για τα δικά μου γούστα από κάθε οπτική γωνιά!

 

Οπότε για να φτάσουμε χρειάστηκε να προσπεράσουμε και τα τελευταία σπιτάκια του οικισμού της Χώρας, για να προχωρήσουμε προς το βορειότερο και πιο άγριο τμήμα…

 

Μετά από 4χλμ και λίγο πριν την Άνω Μεριά (τον δεύτερο οικισμό) η πινακίδα δείχνει αριστερά για Αγκάλη και ένας κατηφορικός δρόμος οδηγεί στην παραλία που θα ήταν και το ορμητήριό μου! Ένας μεγάλος βράχος «αγκαλιάζει» προστατευτικά τη διάσημη παραλία, με το σκηνικό της να συνθέτουν 2-3 καφέ, λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια και το υπέροχο ξενοδοχείο μου σε ιδιαίτερα προνομιακή τοποθεσία!

 

Χτισμένη σ΄ένα βράχο 210 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι ίσως ένας από τους πιο επιβλητικούς εξώστες με θέα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.

 

Στάση στη Πούντα, την πρώτη πλατεία και μια από τις εισόδους της Χώρας. Στη Χώρα άλλωστε συγκεντρώνεται όλη η ζωή. Μέρα και νύχτα!

Το πρωί, σε πιο νωχελικούς ρυθμούς, είναι το σημείο συνάντησης για τον πρώτο καφέ σε κάποιο από τα παραδοσιακά καφενεία της, βόλτες στα σοκάκια και χάζι στα μαγαζάκια της! Λίγα, αλλά πολύ προσεγμένα και κάποια μάλιστα με ιδιαίτερα brands από ψαγμένους Έλληνες designers.

 

Η πλατεία του Κρητικού, η Κονταρίνη, η Πιάτσα -η παλαιότερη της Χώρας-, η Ντούναβη με τις εκκλησίες Ταξιάρχη και  Αγίου Νικολάου, η Πούντα με το νεοκλασικό κτήριο που στεγάζει το δημοτικό σχολείο, δωρεά του Ανδρέα Συγγρού…

Άλλες «αφιερωμένες» στο… φαγητό με όμορφα ταβερνάκια, άλλες προσανατολισμένες στο ποτό, «πνίγονται» από νεαρόκοσμο κάθε βράδυ! Όπως αυτή, έξω από την Αστάρτη, όπου οι θαμώνες απολαμβάνουν τη ρακή τους στο δίσκο… άλλοι όρθιοι κι άλλοι… αραγμένοι στα πεζούλια της εκκλησίας!

Για ποτό ωραία spot είναι και το Barraki, λίγα μέτρα πιο πέρα, αλλά και το Λαούμι, κρυμμένο έξω από την πολύβουη πιάτσα…

 

Όσο για το φαγητό, κι εδώ οι προτάσεις ποικίλουν. Από γραφικά ταβερνάκια όπου θα γευτείτε ψητά, μαγειρευτά και την παραδοσιακή ματσάτα (παραδοσιακό χειροποίητο ζυμαρικό) κάτω από πλατιές φυλλωσιές πλατάνων, μέχρι πιο ιδιαίτερα όπως το Blue Cuisine και το Eva’s garden που κινούνται σε πιο «πειραγμένα» γευστικά μονοπάτια!

 

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζονται πολλά για να περάσεις όμορφα, κι όλα αυτά που θέλεις για να το πετύχεις στα προσφέρει απλόχερα η Φολέγανδρος! Εξαιτίας της άγριας ομορφιά της, των υπέροχων κολπίσκων, αλλά και της κουκλίστικης Χώρας της που αν και «κρέμεται» σχεδόν απόκοσμα πάνω από τη θάλασσα, αποπνέει έναν ρομαντισμό που σε παρασύρει, κατάφερε χωρίς καμία δυσκολία να ανέβει ψηλά στη λίστα με τα αγαπημένα μου κυκλαδονήσια…

Λατρεμένη Φολέγανδρος… Σύντομα ξανά κοντά σου…

 

•Η Αγκάλη είναι μια πολύ όμορφη παραλία που όμως λόγω της εύκολης πρόσβασης με αυτοκίνητο και λεωφορείο γεμίζει με κόσμο!

 

Αν πάλι αναζητάτε περισσότερη απομόνωση μπορείτε να ακολουθήσετε είτε το αριστερό μονοπάτι για Θηρά (15’), είτε το δεξί για Γαλυφό (8-10’)

 

•Στην Αγκάλη μπορείτε να φτάσετε από τη Χώρα και με λεωφορείο. Έχει συχνά δρομολόγια.

•Από την Αγκάλη ξεκινάνε τα καϊκάκια για τις παραλίες Λιβαδάκι και Άγιο Νικόλαο (€12 μετ’ επιστροφής). Η καλύτερη επιλογή είναι να πάτε μέχρι το Λιβαδάκι (φροντίστε να έχετε τα απαραίτητα γιατί δεν έχει τίποτα) για να απολαύσετε το μπάνιο σας σαν… ναυαγοί σε έναν άγριας ομορφιάς κολπίσκο με υπέροχα καταπράσινα νερά και μεγάλα λευκά βότσαλα!

Στην επιστροφή σας προτείνω να ζητήσετε, όπως έκανα κι εγώ, να σας αφήσουν στον Άγ. Νικόλαο για μια σύντομη βουτιά (εκεί η παραλία μαζεύει περισσότερο κόσμο) και μετά να ανεβείτε για να γευτείτε λιχουδιές στο Papalagi, τη διάσημη ταβέρνα του Πάρη!

 

Ένα υπέροχο μπαλκόνι χτισμένο πάνω στα βράχια με πανοραμική θέα και εξαιρετικές γεύσεις! Τέλειο το καρπάτσιο τόνου και το σεβίτσε ξιφία! (Καλό είναι να κάνετε κράτηση)

Τip: Μετά από εκεί εκτός από το καΐκι (Άγ. Νικόλαος-Αγκάλη) υπάρχει και μονοπάτι κατά μήκος της άγριας ακτογραμμής που οδηγεί στην Αγκάλη (15’)!

Τip2: Φεύγοντας από το Λιβαδάκι θα δείτε τον Φάρο της Ασπροπούντα

 

•Η Άνω Μεριά, είναι ένας οικισμός με διάσπαρτα σπιτάκια, «θεμωνιές», που αποτελούν ανεξάρτητα οικιστικά σύνολα με κτήματα όπου οι ντόπιοι φτιάχνουν τοπικά προϊόντα και το δικό τους κρασί! Από εκεί και πέρα ξεκινάει ένας δρόμος που αποκαλύπτει περίτρανα το άγριο πρόσωπο της Φολεγάνδρου.

 

Εκεί που το χώμα και τα άγρια βράχια γίνονται ένα με το μπλε του ουρανού και το γαλάζιο της θάλασσας! Μικρά κατηφορικά δρομάκια οδηγούν σε απόκρημνες παραλίες (που άφησα για την επόμενη φορά), ενώ σε αυτό το απόκοσμο τοπίο το μάτι του συναντά σπάνια κάποια σπίτια ή βίλες (ευτυχώς χτισμένες ως φυσική προέκταση του εδάφους) στη μέση του πουθενά, από κάποιους ονειροπόλους που αναζήτησαν σε αυτή την… εσχατιά την απόλυτη απομόμωση, τη συνομιλία με τον αέρα ή το Θεό..

•Στην Άνω Μεριά κάντε οπωσδήποτε μια στάση στο μπακάλικο-καφενείο της Ειρήνης (πάνω στο δρόμο), που εδώ και τρεις γενιές σερβίρει τοπικές λιχουδιές σε ένα σκηνικό βγαλμένο από παλιά ελληνική ταινία! Τα δύο τραπεζάκια απ’ έξω μπορεί να μην σας γεμίσουν το μάτι, αλλά η εμπειρία θα σας ανταμείψει! Στη συνέχεια θα βρείτε κι άλλες καλές προτάσεις για φαγητό όπως η Συνάνητη και ο Μίμης!

 

•Δεν υπάρχει πιο ωραίο από το να κάνεις τη βουτιά σου νωρίς το πρωί στην Αγκάλη χωρίς κόσμο! Όσοι μένουν στο Blue Sand έχουν αυτή την πολυτέλεια! Η καλύτερη φυσική πισίνα!

•Όταν βρίσκεστε στη Χώρα αξίζει να κάνετε μια βόλτα στο Κάστρο της! Μην φαντάζεστε το γνωστό μεσαιωνικό φρούριο, αλλά έναν αμυντικό σχηματισμό σπιτιών. Με δύο εισόδους και στεγασμένα δρομάκια μου θύμισε πολύ εκείνο της Αντιπάρου.

 

 

•Το Ηλιοβασίλεμα όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Παναγιά! Αξίζει να ακολουθήσετε το ανηφορικό φιδωτό μονοπάτι (15’) για να φτάσετε στην κορυφή! Σε κάθε στροφή γυρίστε το κεφάλι σας και αγναντέψτε το λευκό της Χώρας να απομακρύνεται όλο και περισσότερο… Από εκεί ψηλά η θέα κόβει την ανάσα!

 

Όσο για τον κάθετο βράχο που «βουτάει» απότομα στη θάλασσα, φέρνει εικόνες από την Καλντέρα της Σαντορίνης! Όταν πλέον φτάσετε στην κορυφή, θα είστε κι εσείς ανάμεσα στους υπόλοιπους αθεράπευτα ρομαντικούς που έφτασαν μέχρι εκεί για να «χαιρετήσουν» τον ήλιο… άλλη μια μέρα που φτάνει στη… δύση της! Με τις πιο όμορφες εικόνες, θα συμπληρώσω…